Gedicht `Ik kwam je tegen en was van slag….`

Ik kwam je tegen en was van slag….
(Cor Draijer, 2 juli 2016)

Die ochtend ging ik boodschappen doen op de fiets
en jij, jij kwam toen ineens uit het niets.
Ik kende je niet dus je reed me zo voorbij
Over de straat, je kwam toen wel heel dichtbij
Met jou in gedachten liep ik de hele morgen te denken
zal ik de volgende keer naar jou gaan wenken?
Doen alsof ik je ken, dan maken we misschien een praatje
en wordt je misschien wel mijn nieuwe kletsmaatje
jeweetwel op de telefoon of in het echt
oh, had ik het nu maar met je aangelegd
de ochtend ging voorbij en de middag was alweer halfom
de gedachte bleef en ik nam me dingen voor, voor als ik je tegenkom
en zowaar, alsof de duivel er mee speelde
en mijn wens voor die dag mij toebedeelde
je liep op straat en beetje met je telefoon te spelen
en zat je nu foto’s aan anderen door te mailen?
doordat je op je schermpje keek zag je mij niet zwaaien
oh, ik wilde zo graag met mijn handen je haren aaien
je bent zo leuk maar ik val bij jou niet op
doe die telefoon uit, heb je een bord voor je kop!
en zo leven we ons leven naast elkaar en langs elkaar heen
en sijpelt ons aanstaande geluk zomaar door de gootsteen
ik pleit voor meer rust en telefoonloze uren
misschien kunnen we samen wat gaan avonturen?

meisje met de fiets

Gedicht ´Op het strand met mijn paard´

Onderstaand gedicht is gebaseerd op een gedicht met dezelfde titel:
Op het strand met mijn paard.

Ik weet alleen dat een meisje met de naam Melody
het geschreven zou moeten hebben en ik heb het
vervolgens aangepast omdat het is voorgelezen op
de radio in Zandvoort door mijzelf op 25 en 26 juni.
Op de 25e was de eerste aanpassing en op de 26e
is het het hieronder vermeldde gedicht geworden:

Ik rijd met jou op het uitgestrekt strand,
de zon op mijn gezicht en de teugels in mijn hand.
Blije oogjes en oortjes met een zachte bries in een zucht,
en een paar krijsende meeuwen in de felblauwe lucht.
Ik snuif de zeelucht diep in mij op,
en liet de teugels wat los, en we draafden door het zilte sop.
Al mijn zorgen vergat ik even, die waren voor later,
spetters kwamen op mijn gezicht van het zoute water.
Ik sloot mijn ogen en we galoppeerden in de wind,
en ik voelde mij ineens weer zo blij als een kind.
Zo rijdend op het prachtig mooie strand,
draafden we zonder beugels door het zachte mulle zand.
We reden langs de kant van de zee,
en het geluk zat ons eventjes heel erg mee.
Wat is het prachtig en mooi om hier te mogen rijden,
over het strand tijdens de mooie jaargetijden.
Weg van alle mensen en rijdend over het eeuwige strand,
van het mooie Zandvoort in Zuid Kennemerland.

Cor Draijer, 25 en 26 juni 2016

Met mijn paard op het strand

En dit is het originele gedicht

Melody:

Ik rijd met jou op het strand, Met mijn teugels in de hand,
Op het strand, met veel water en zand,
2 blije oortjes, 4 gelukkige oogjes en een zachte bries in de lucht,
En een paar meeuwen in de lucht!
Ik snoof de zeelucht diep in mij op, en we draafde weg en even later zaten we in een zachte galop!

Voorzichtig liet ik de teugels wat los en we reden in een zachte rengalop
Al mijn zorgen vergat ik eventjes, die waren weer voor later!
Ik sloot mijn ogen en we galopeerde in de wind,
Dit keer deed ik mijn haar los maar mijn cap bleef op.
De wind door mijn haren voelde echt top!…

Rijdend op het strand,
Draafde we zonder beugels in het mulle zand.
Voorzichtig reeden wij langs de kant van de zee,!
Het geluk zit ons eventjes heel erg mee!!

Is de “Black Knight” satelliet het ruimteschip van Maya-heerser K’inich Janaab’ Pakal?

Al een aantal jaren verbaas ik mij over een mysterie waar maar geen einde aan schijnt te komen. Er zou rondom de aarde een satelliet in orbit zijn met een niet-aardse oorsprong. Wat de satelliet precies doet is niet bekend, wel dat hij een repeterend signaal uitzend en dat Nikola Tesla in 1899 dit al ontdekt had. Dat was lang voordat de mens aan ruimtevaart begon; pas na de Tweede Wereldoorlog begonnen de Amerikanen en Russen raketten te ontwikkelen met het uiteindelijke doel om satellieten in een baan om de aarde te brengen. In 1949 bereikte een Amerikaanse raket een record-hoogte van 400 kilometer. Dit was een aangepast model van een Duitse V2-raket. Na de Tweede Wereldoorlog werd de complete Duitse staf een aanbod gedaan door de Amerikanen. In dienst komen bij de Verenigde Staten of een lange gevangenisstraf vanwege de ontwikkeling van massa-vernietigingswapens. Alle Duitse wetenschappers kozen eieren voor hun geld, inclusief Werner von Braun, die vervolgens de leider werd van het zogenaamde NASA Raketteam.

De eerste 2-traps raket bereikte in 1949 400 kilometer hoogte.

De eerste 2-traps raket bereikte in 1949 400 kilometer hoogte.

In 1928 constateerde amateur radio operator Jorgen Hals in Oslo, Norwegen lange vertraagde echo’s bij een radio-experiment. Vervolgens kwam de Schotse science-fiction auteur Duncan Lunan in 1973 met een verklaring dat het zou gaan om een 13-duizend jaar oude buitenaardse satelliet die in een baan om de maan zou zijn en afkomstig zou zijn van Izar (epsilon Boötes), een heldere dubbelster in het sterrenbeeld Ossenhoeder (Boötes). Echter, al gauw trok Lunan zijn conclusies weer in want hij had fouten gemaakt en zijn conclusie, zoals hij zelf aangaf, was niet gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek. Inmiddels neemt nog wel iedereen over, dat de satelliet 13-duizend jaar oud is terwijl door de schrijver zijn eigen conclusie allang is ingetrokken.

De Black Knight Satelliet gezien vanuit de spaceshuttle `Endeavour´

De Black Knight Satelliet in een vreemde baan om de aarde

De Black Knight Satelliet gezien vanuit de spaceshuttle `Endeavour´

De grote vraag is nu, wat is het dan wel en daarop kan niemand nog een antwoord geven. Misschien is het inderdaad een satelliet en niet van aardse oorsprong. Vooralsnog laat de NASA deze satelliet ongemoeid, zoals hieronder te zien is. Spaceshuttle Columbia heeft in onderstaand filmpje bijna een ontmoeting met de onbekend satelliet. De NASA weet dus dat de satelliet er is maar onderneemt geen enkele poging om er eens een kijkje te gaan nemen. Dat is toch jammer.

Inmiddels rollen voor en tegenstanders over elkaar heen wat het precies is. In één van de verklaringen gaat het om een grote thermische deken die een astronaut zou zijn verloren bij reparatie´s. Welnu, als ik naar de foto´s kijk, herken ik er geen thermische deken in. Wat ik er wel in herken is een groot, door intelligente handen gemaakt apparaat. Het zou de NASA sieren, als ze er eens een kijkje gingen nemen wat het nu precies is. En dan hopen dat ze de foto´s niet blurren, zoals met duizenden MARS-foto´s inmiddels wel in gebeurd. En waarom dat is, is niet helemaal duidelijk. Voormalige NASA-medewerkers verklaren ´dat de wereld volgens hun leidinggevenden nog niet klaar is voor de waarheid´. Want het zou een te grote schok zijn voor alle gelovigen op aarde dat wat hen geleerd is, niet blijkt te kloppen.

Pakal Spacecraft

Een andere theorie over de satelliet is, dat het het ruimteschip zou zijn van de Maya-heerser koning K’inich Janaab’ Pakal, die we hierboven op een oude tekening zouden zien zitten in de cockpit van het ruimtechip. Erich von Daniken beschreef dit boeiend in zijn boek `Waren de Goden Austronauten`. Omdat Pakel op aarde kwam te overlijden, wacht zijn ruimteschip nog steeds op hem in een baan om de aarde, zo gaat de theorie. Wat het apparaat is wat in een baan om de aarde zweeft, is voor iedereen nog steeds onduidelijk en daar mag onderhand wel eens duidelijkheid in komen, lijkt mij.

Ingevallen voor Albert jan Vos op zaterdag 30 april

Cor Draijer
Op zaterdag, 30 april 2016, werd ik gevraagd om in te vallen voor Albert Jan Vos bij het programma Zandvoort op Zaterdag tussen 14:00 en 17:00 als side kick bij Rob Harms. Aan het einde van de uitzending, zo rond 16:45 is er dan het gedicht van de dag. Uiteraard heb ik ook voor die gelegenheid weer een gedicht gemaakt met de titel: “Ze komt maar niet” wat overigens wel enige toelichting kreeg voordat ik het voorlas om te voorkomen dat luisteraars zouden afhaken, hahaha!

Ze komt maar niet...

Ze komt maar niet…

Ik zie al maanden naar haar uit
maar ze komt maar niet, roep ik luid

naar haar warmte zie ik uit met verlangen
ik zou er de kamer mee willen behangen

kou is de laatste maanden mijn deel
het grijpt mij al heel lang naar de keel

ze probeerde al heel lang door te breken
maar de wolken liggen steeds in een dikke deken

Het lijkt wel of het er niet van gaat komen
en ik voel me in het ootje genomen

Waar ben je, ik heb je lief en ik wil je voelen
net zolang tot ik weer wil verkoelen

Ik wil mij wentelen in jouw weelde
Dat is wat ik mij hartstochtelijk verbeeldde

Ik heb mooie herinneringen aan jouw lange dagen
Jouw warmte kon mij heerlijk behagen

Het is nu tijd dat je met je vuist op tafel slaat
En ons weer in jouw weldadige warmte baad

Oh zon ik wil je warmte op mijn lichaam
waarom is het de laatste maanden toch zo minzaam

Hebben wij je wat aangedaan en ben je boos
En ik was nog wel met jou zo close

Ik hou van je van al je nukken en je grillen
‘s avonds in je avondstralen nog eens lekker chillen

Het strand wacht op je, maak de mensen toch eens blij
bij het langzaam opkomen of wegzakken van het tij

Bij deze roep ik je op, begin morgen met je volle krachten
Je hebt geen idee hoeveel mensen er naar jou smachten

Cor Draijer, 30 april om 00:31

Ook hadden we die dag het dier van de week, waar Radio ZFM altijd aandacht aan besteed. Ook voor het dier van de week Drieka in het Dierenasiel Kennemerland heb ik om half twee ‘s middags nog even snel een nieuw gedichtje gemaakt en dat staat hieronder.

 

drieka

 

Drieka is een tien-jarige kat en zoekt een nieuw baasje.
Graag zonder andere katten, hier volgt het feitenrelaasje.

Ze is heel lief en ontzettend aanhankelijk,
en op zoek naar een huis en een tuintje en niet afhankelijk,

van andere katten in haar buurt die dan in verwarring raken.
Valt u voor haar lieve koppie, dan wil ze graag kennis maken.

Kom eens langs in het dierenasiel of ze bij u kan komen wonen.
Ze zal u met liefde een aanhankelijkheid ruim gaan belonen.

Het andere gedichtje wat ik dus niet heb voorgelezen ging over twee hondjes Bart en Bert die net waren aangekomen in het asiel. Dit gedicht heb ik niet voorgelezen en daarom plaats ik het hier.

hondjes Bart en Bert

Bert en Bart zijn twee broers en zoeken en nieuw baasje
Graag zonder katten want hier komt het feitenrelaasje

Met katten kunnen ze niet zo goed overweg
Daarom moesten ze bij het vorige baasje dus weg

Het zijn twee jachthondjes en vallen onder de spanielachtigen
En zoals gezegd die houden niet zo van de katachtigen

Beiden kennen de basis commando’s en zijn zindelijk
en kunnen snel alleen thuisblijven zoals bleek proefondervindelijk

Ze zijn vriendelijk naar mensen en verwelkomen die dan ook enthousiast
Naar kinderen toe zijn ze alleen nog een beetje onaangepast

Ze zijn geen kinderen gewend en willen eerst daarmee kennis maken
Voordat ze ermee gaan samenwonen en in verwarring raken

Neemt u eens een kijkje of dit tweetal bij u kan komen te wonen
De twee hondjes zullen u met aanhankelijkheid en liefde ruim gaan belonen!

 

 Het was weer een top-uitzending en de tijd vloog om. 

Gedicht `De jager en het hert`

Op 9 en 10 april werd ik gevraagd of ik wilde invallen bij het programma Zandvoort op Zaterdag bij Rob harms omdat Albert Jan Vos nog steeds op vakantie was. Onderdeel van dit programma is een gedicht. De week er voor had ik een oud Zandvoorts gedicht bewerkt en op 6 april krijg ik in de nacht, toen ik filmbewerkingen aan het doen was vanwege mijn andere hobby, zie www.cinepro.nl, ineens de kriebels en heb ik zelf een gedicht geschreven, gebaseerd op de recente ontwikkelingen in de duinen met betrekking tot de herten.

Cor Draijer

De jager en het hert

Hij was zo mooi met een geweldig volgroeid gewei
dartelend in de duinen als een lammetje in de wei
jarenlang heeft hij in de duinen kunnen overleven
nu, als hij mensen ziet wordt hij bang en gaat beven

De mens in al zijn grootsheid maakt hem heel erg klein
want die veroorzaken angst, droefenis en vooral veel pijn
wat heeft hij toch gedaan dat de mensen zich tegen hem keren
en al zijn hertenvrienden keer op keer ernstig bezeren

hij kan het zich nog herinneren, van talloze jaren geleden
de tijd was blijkbaar anders en niet meer zoals het heden
ze waren gelukkig, met de hertenfamilie en geen geweren
drinkend van het water in de duinen met zijn vele meren

De mensen zeggen nu: jullie zijn met zijn veels te velen
de duinen waarop jullie grazen zijn te klein om alles te delen
in de winter trekken jullie er op uit naar het centrum van Zandvoort
waar een berg voedsel, met af en toe een viooltje, aan de horizon gloort

De jager lost weer een schot en er volgt een doffe plof
Nee het is geen Duitser, die heette alleen in de vorige eeuw nog een mof
wederom een hert geveld voor de voedselbank in het land
zijn kadaver wordt snel verwijdert voordat het afsterft in het mulle zand

Amsterdam heeft voor de beslissing om te jagen een flinke vinger in de pap
de eerste hongerigen nemen van de malse hertenbout inmiddels een flinke hap
Politiek uitstel heeft dit leed voor het dier alsook de mens veroorzaakt
en heeft het beeld van de Zandvoortse duinen met gelukkige herten kapotgemaakt

Wee de politici die beslissingen steeds maar voor zich uit schoven
Nu is het lente en geldt voor de herten inmiddels de bevallingsverloven
Was er eerder ingegrepen door de mens in de hertenstand
dan was de rust voor lange tijd allang teruggekeerd in het Hertenland

(c) Cor Draijer, 6 april 2016

Gedicht “De gevoelige mens”

Voor zaterdag 2 april had Rob Harms mij gevraagd of ik wilde invallen voor Albert Jan Vos bij het radio-programma Zandvoort op Zaterdag. Onderdeel van dit programma is het gedicht van de week en ik moest zelf een gedicht meenemen.

Onderstaand gedicht is een bewerking van een gedicht van Jacob van Oosterwijk Bruyn (geboren te Amsterdam, 22 februari 1794 – en overleed daar op 23 november 1876) en was een Nederlands luimig dichter. Gedurende zijn werkzame leven was hij makelaar. Er is over hem bijzonder weinig informatie te vinden. Wat we weten, is dat hij in 1855 lid werd van de Maatschappij der Nederlandsche Letterkunde. Ook is over hem de volgende anekdote bekend: “Jacob van Oosterwijk Bruyn, den bekenden “luimige(n)” dichter, die als bestuurder der afdeeling Amsterdam van de Hollandsche Maatschappij van fraaie Kunsten en Wetenschappen de sprekers na volbrachten arbeid een eigenaardig oestergerecht van zijne vinding voorzette”. (Ten Brink, 1889: 430). Hij overleed op 23 november 1876 te Amsterdam. (Sommige bronnen vermelden 1874 als sterfjaar, maar het Jaarboek van de Maatschappij der Nederlandse Letterkunde van 1877 vermeldt dat zij in het jaar 1876 de Heer J. van Oosterwijk Bruyn als lid “door de dood heeft verloren”.) Het gedicht is enigszins aangepast aan de gangbare taal van vandaag de dag omdat het vrij moeilijk uitspreekbaar was.

Cor Draijer

DE GEVOELIGE MENS

Ik verlaat de stad, haar zorgen en bezwaren,
Het Zandvoorts heilg strand is van mijn tocht het doel
Ik zal het goddelijk schouwspel zien van de onbedwingbare baren
Het genot dat mij daar wacht streelt mijn ontvlamd gevoel

Ik heb het Zandvoorts duin bereikt, het beeld van vroegere tijden
vervult mijn ziel geheel nu ik dit oord begroet
Welk nood deden de stormen hier vaak de dorpelingen lijden
Hoe wreed hebben ziekten en plagen vroeger eens gewoed

Ziedaar het badhuis dat iedereen komt bewonderen
Hoe slecht voegt zulk een pracht bij het nederige dorp aan ‘t strand
Ik wil mij van het bonte gewoel der mensen af te zonderen
Lopend over het strand over dit eeuwen heugend zand

Snel zieken, snelt hier aan, hier is herstel te vinden
Via een badkoets naar het lijf versterkend nat
Of dat ge binnenshuis vertoeft, beschut voor kouden en winden
In het eenzame zoute binnenkamerbad

Oh schrik! Een schip drijft mastloos op de golven
De redboot snelt te hulp bij het bruisen van de vloed
Hij heeft de scheepskiel bereik, onder het nat bedolven
In Zandvoort woont menslievendheid, door geen belang gevoed

Ik wil in de visser zijn huis zijn vangst en maaltijd delen
Hij dist mij de duinaardappel voor, op het zandig duin gepoot
Geen vorstelijk gerecht kan meer mijn zinnen strelen
Gulhartigheid geeft waarde aan ‘t aangeboden brood

Daar zinkt de zon in de zee en kleurt de Westerkimmen
terwijl ze een gloed van goud op golf en duintop strooit
Ik wil nog eens voor ‘t laatst het statig duin beklimmen
En ik vergeet deze dag vol weelde en zulk een avond nooit

Jacob van Oosterwijk-Bruijn

De politieke interviews van 27 februari 2016 in “Goedemorgen Zandvoort”

challik
OPZ wethouder Liesbeth Challik. (Foto: Joop van Nes)

ZANDVOORT – Als je soms even de tijd neemt om een interview na te luisteren, dan valt je een tweede keer soms dingen op die de eerste keer niet op vielen. Bijvoorbeeld het volgende: Op 27 februari waren te gast in het ZFM programma Goedemorgen Zandvoort de OPZ-wethouder Challik, D66 raadslid Ruud Sandbergen en buitengewoon raadslid voor het CDA, Jan Beelen.

Door Cor Draijer

Het interview werd gedaan door Ben Zonneveld en ik heb zeer boeiend geluisterd naar dit interview. Wethouder Challik deed uit de doeken hoe het nu zat met de OPZ en de verdeeldheid binnen haar fractie qua meningen over de komst van vluchtelingen naar Zandvoort. Want, het waren weliswaar statushouders maar uiteindelijk toch vluchtelingen, aldus Challik. Challik had tegen haar raadsleden gezegd dat ieder voor zich naar alle eer en geweten moest stemmen. Er werd bevestigd dat Bob de Vries helemaal niks gezegd had tijdens de commissie-vergadering waar de voorbesprekingen plaats vinden voor de raadsvergadering. Challik gaf aan dat de OPZ-fractie vanaf het begin af aan hartstikke onduidelijk was geweest qua standpunt en Ben Zonneveld voegde er aan toe dat OPZ juist helemaal niets gezegd had tijdens de bedoelde commissie-vergadering en dat dat nu net het probleem was.

Politiek vandalisme
Vervolgens kwam D66-er Ruud Sandbergen aan het woord en die gaf aan dat naar zijn mening (en dat bleef alleen zijn mening) er politiek vandalisme wordt toegepast door een bepaalde partij, waarbij volgens de interviewer hij dan zeker de VVD en dan met name Martijn Hendriks bedoelde en al gauw haastte Sandbergen zich door te zeggen dat hij dat niet zei. Waarbij Ben Zonneveld hem aanvulde dat hij niet er omheen hoefde te draaien want de raadsvergaderingen waren openbaar, iedereen kon ernaar luisteren en dat volgens Zonneveld het persoonlijk aanspreken van OPZ-raadsleden met name gebeurde omdat juist de OPZ, wiens wethouder notabene de portefeuille had van de statushouders, zich geheel en al onttrok van enige discussie omtrent de komst van de vluchtelingen. En dat zeker twee raadsleden tegen waren, die waren bijna campagne aan het voeren in de kranten en op de radio dat ze gingen tegenstemmen omdat ze het een onzalig plan vonden.

Asielzoekerscentra ontlasten belangrijker dan Zandvoorters een woning te geven
Vervolgens kwam buitengewoon raadslid voor het CDA Jan Beelen aan het woord en nu komt het. Bij monde van CDA-er Jan Beelen werd duidelijk dat het CDA het minder relevant vindt dat er nu minder huurwoningen beschikbaar zijn voor Zandvoorters door de komst van asielzoekers cq statushouders naar Zandvoort. Het CDA vindt het belangrijker om de asielzoekerscentra te ontlasten van de statushouders dan Zandvoorters een woning te geven. Waarop Ruud Sandbergen zich zowat verslikte met het aangeven dat dat niet voor D66 gold. Nou ja! Ik viel zowat achterover van verbazing! Immers, één van de speerpunten in het CDA verkiezingsprogramma was nu juist huisvesting van ouderen in passende woningen, jonge starters sneller een kans geven om een woning te betrekken en meer huisvesting voor ouderen én jongeren in het centrum van Zandvoort.

Leefbaarheid van Zandvoort
Ook een speerpunt uit het CDA verkiezingsprogramma is: “Het op pijl houden van het sociaal woningbouw- programma voor starters en senioren is van belang voor de leefbaarheid van Zandvoort. Met de steun aan het plan om statushouders versneld naar Zandvoort te halen, die straks allemaal op termijn gehuisvest dienen te worden in Zandvoort, kan met de uitspraak van CDA-er Jan Beelen door deze verkiezingsbeloften van het CDA dus een flinke rode streep.

Luister hieronder naar deel 1 waarin voornamelijk wethouder Challik aan het woord is.

Luister hieronder naar deel 2 waarin voornamelijk D66-er Ruud Sandbergen en CDA-er Jan Beelen aan het woord zijn.

Luister hieronder naar deel 3. Op 3:49 Jan Beelen die de bewuste uitspraak doet dat AZC’s ontlasten belangrijker is dan dat Zandvoorters een woning krijgen.

Category: Schrijfsels  One Comment
Zwaard van Damocles voor Zandvoortse wethouder Liesbeth Chalik

ZANDVOORT – Als politiek geïnteresseerde volg ik natuurlijk het wel en wee van de grootste politieke partij, de Ouderen Partij Zandvoort (OPZ). Maar wat de poppenkast mij op 3 maart 2016 in het Zandvoortse raadhuis liet zien, was ongekend. De poppenkast rond de OPZ is natuurlijk al begonnen in 2010, het jaar dat raadslid Jerry Kramer bedreigt werd door de schoonzoon van de inmiddels een jaar geleden overleden OPZ fractievoorzitter Carl Simons die destijds aangaf zijn positie binnen de OPZ te beraden.

Door Cor Draijer

Wat daarna volgde is een periode van instabiele politiek binnen de gemeente Zandvoort waaraan de OPZ debet is. In 2010 was de VVD vertegenwoordigt met 5 zetels en de OPZ had er 3 en vier jaar later was het zomaar andersom waardoor de OPZ in 2014 de grootste partij werd. Wat er vanaf 2014 volgde is voor de OPZ het ene na het andere politieke drama. Veel leden stonden op de kieslijst maar hadden nooit gedacht nog eens als raadslid zitting te nemen op het Zandvoortse pluche. Nadat wethouder Han Cohen op schandalige wijze was weggestuurd voor iets wat achteraf gewoon mocht (een schoonheidssalonnetje wat zijn dochter in zijn tuinhuisje uitbaatte), waarbij de motie van wantrouwen door zijn eigen partij werd ondersteund, ging de stoelendans voor OPZ-zetels van start. Niet dat de OPZ-leden in de rij stonden; de meeste wilden juist niet.

Nadat Carl Simons op 75-jarige leeftijd kwam te overlijden, moest men de procedure volgen waardoor de eigen afgezette wethouder de eerstvolgende rechthebbende was op de vrijgekomen raadszetel. Uiteraard en geheel begrijpelijk nam Cohen deze zetel aan maar sloot zich niet aan bij de OPZ vanwege de gesteunde motie van wantrouwen door zijn partij vanwege het in gebruik zijnde tuinhuisje. Een gebruik wat inmiddels getoetst is en wat geen enkel probleem is, waardoor inmiddels gesteld kan worden dat met het ondersteunen van de motie van wantrouwen door de OPZ, er een politieke dwaling is geweest met verstrekkende gevolgen.

Nadat Liselot de Jong-Jansen ook haar raadlidmaatschap aan de wilgen had gehangen, zakte de partij weg in het Zandvoortse drijfzand. Inmiddels kan gesteld worden dat coalitie (9 zetels) en oppositie (8 zetels) lijnrecht tegenover elkaar staan, want afgelopen donderdag ontaardde dit in (alweer) een motie van wantrouwen tegen de volgende OPZ-wethouder Liesbeth Chalik vanwege het achterhouden van essentiële informatie over de samenstelling van een groep statushouders. Naar verluidt komt er 1 paviljoen in kindertehuis Het Spalier vol te zitten met Eritrese vrouwelijke alleenstaande statushouders. Wat nu opviel in het debat is, dat de raadsleden Eg (Eggie) Poster, Freek Veldwisch en Leo Steegman HELEMAAL NIKS te zeggen hadden in de drie termijnen van het debat en wel 6 schorsingen. Alle partijen waren aan het woord maar de drie aanwezige raadsleden van OPZ schoten de eigen wethouder niet te hulp, hetzelfde gebeurde al eerder toen er over een tuinhuisje(…) urenlang werd gediscussieerd door de gemeenteraad.
Overigens, de OPZ heeft 4 raadsleden maar voormalig OPZ-partijvoorzitter en thans penningmeester Bob de Vries had zich afgemeld wegens ziekte. Het opmerkelijke is nu echter dat Bob de Vries door verschillende Zandvoorters op donderdagavond 3 maart jl. is gesignaleerd bij strandpaviljoen PlaZand toen hij daar gezellig zat te eten met zijn vrouw, terwijl er tegen zijn eigen OPZ-wethouder op hetzelfde moment een motie van wantrouwen werd besproken door een incomplete raad (Bob de Vries is ook raadslid maar nam zijn verantwoordelijkheid niet) waarbij diverse raadsleden terug moesten komen van vakantie.
Als ik Liesbeth Chalik was, zou ik nog even mijn positie gaan beraden, aangezien de OPZ-oprichter, voormalig partijvoorzitter en thans penningmeester van de OPZ, de heer De Vries, een etentje belangrijker vindt dan een motie van wantrouwen af te stemmen, de overige raadsleden er voor spek en bonen bijzitten en niet meedoen aan het debat terwijl het onderwerp notabene betrekking heeft op hun eigen wethouder. Immers, door het ontbreken van Bob de Vries bleven de stemmen hangen op 8 tegen 8 en komt de motie van wantrouwen wederom op de agenda van de gemeenteraad. Ik ben erg benieuwd of Bob de Vries er dan wel is. Het moet voor wethouder Chalik dan ook vreselijk zijn dat er een zwaard van Damocles boven haar hoofd hangt. Het zal maar gebeuren dat een OPZ-raadslid per ongeluk verkeerd stemt of ineens van mening verandert, zoals eerder is gebeurd bij de komst van statushouders in kindertehuis Het Spalier.
Immers, Eg Poster gaf eerder aan en tot twee keer toe voor een krant en een keer op de radio, er niets voor te voelen dat er statushouders zouden komen in het Spalier maar op het moment suprême bij stemming bleek de volledige OPZ-fractie ineens geen probleem meer te hebben met statushouders in kindertehuis Het Spalier. Iets wat overigens ook nog een staartje gaat krijgen omdat volgens het bestemmingsplan dit helemaal niet mag. Iedere willekeurige burger kan dan een verzoek tot handhaving indienen want de gemeenteraad heeft in deze regeerperiode nog aangegeven geen andere mogelijkheden te willen dan zorg voor kinderen op deze locatie. En het bestemmingsplan is als zodanig vastgesteld. Moet dit veranderd worden dan MOET er een inspraak-procedure volgen en zijn we jaren verder.

Met het huisvesten van statushouders gaat dit nu tegen het bestemmingsplan in en de Zandvoortse gemeenteraad schijnt de eigen vastgestelde regels aan haar laars te lappen. Ik voorzie dat ook hier weer een rechter aan te pas dient te komen. Immers, het bestemmingsplan is een juridisch bindend document voor zowel de overheid als burgers en bedrijven. In een bestemmingsplan worden de gebruiks- en de bouwmogelijkheden vastgelegd voor een gebied. En dat is in het bestemmingsplan Kostverlorenstraat En Omgeving in ieder geval geen opvang voor statushouders in kindertehuis Het Spalier.

spalier bld14134

Opening “Het Spalier” in 2001. Foto: André Lieberom

 

Category: Schrijfsels  One Comment
How a shark attacked an ROV (Remotely Operated Vehicle)

Years ago I received from an ROV operator some pictures from an UHD-ROV
(An ROV is a Remotely Operated Vehicle) doing a survey.

UHD_to work_8x6
                                              Example from an UHD-ROV

We can see below a shark which has attacked the ROV  and got trapped.

Shark in Rov 2 onboard HR

Shark in ROV 1 onboard HR

The crew had that week several times delicious shark main courses and the
shark-fin soup was also delicious, what I was told.

En ineens zit ik in China…

 

china-eu-800x400

Nadat we waren vertrokken uit Singapore met de Aegir, duurde het niet lang voordat we aankwamen in China. We merkten aan de buitentemperatuur en de luchtvochtigheid dat het er niet koeler op zou worden. Welnu, dat klopte inderdaad. En dan, op een morgen, werd ik wakker en lagen we voor anker. En dan kijk je naar buiten en dan kijk je naar eilandjes die vallen onder Chinees grondgebied. Dat is heel raar, want dat gevoel heb je dan helemaal niet. Maar het uitzicht was wel erg mooi met een opkomende zon.

Arrived in China China: Land in Zicht!

De reden dat we daar nu voor anker lagen was, dat we ons entree-visa moesten laten omzetten in een permit-to-work visa. Het visum in mijn paspoort was alleen voor een entry in China maar aangezien we gingen werken binnen de territoriale wateren voor de kust van Hongkong, moest het visum worden omgezet. Daarmee kwam tevens een medische keuring, daarover later meer, en een gesprek met een politie-functionaris. ook daarover later meer. Het kwam er op neer dat we in een paar groepen naar de wal gingen en een paar dagen in een hotel moesten verblijven. Wat erg, dat vonden we allemaal natuurlijk erg vervelend, het was iets wat toch zeker enkele dagen in beslag zou nemen.

DSCN1195Een échte Sikorski Helibus S-92

We gingen van boord met de heli, kwamen aan op het vasteland en werden meteen als de wiedeweerga in een busje gezet om naar een veerboot te worden gereden alwaar we de oversteek moesten maken naar een verzamelpunt waar we in groepsverband naar de medische keuring zouden gaan. Als ‘westerling’ heb je natuurlijk een bepaald idee van China en dat beeld schotelt de media je voor. Vergeet dit, er klopt geen fluit van. De alles is anders show trok aan me voorbij en ik keek mijn ogen uit. Planologisch houdt men er wat andere ideeen op na maar ik heb geen rijstveld gezien laat staan buffels. Wel veel, heel veel, hoge flatgebouwen en tropische palmbomen want die staan overal.

DSCN1197-bewerktUitzicht op HongKong vanuit de heli die ons aan land bracht

She Kou in China

De heli-haven van She Kou in China met op de achtergrond de woontorens

De Sikorski S-92 'Helibus' van China Southern die ons ophaalde vanaf de Aegir

De Sikorski S-92 ‘Helibus’ van China Southern die ons ophaalde vanaf de Aegir

Chinese Ferry-tickets

Chinese Ferry-tickets

Hierboven de ferry-tickets van 27 en 28 mei, we vertrokken met de ferry van 8 uur ‘s morgens. Opvallend op de linker ticket het munt-teken voor de Yuan terwijl rechts wordt gesproken over RMB. Even googelen en RMB betekent Renminbi. De officiële valuta van China is de renminbi (人民币 / rénmínbì), wat vaak afgekort wordt tot RMB met ¥ als valutateken. Daarnaast wordt in internationale situaties ook wel de afkorting CNY gebruikt, wat staat voor Chinese yuan. De valuta is namelijk de renminbi, terwijl de munteenheid de yuan (元 / yuán) is. In de winkels zul je vaker het 元-teken dan het ¥-teken aantreffen op de etiketten. Eén yuan is onderverdeeld in tien jiao (角 / jiǎo) en één jiao is weer onderverdeeld in tien fen (分 / fēn). Overigens wordt door Chinezen zelf vaak gesproken over kuai (块 / kuài) en mao (毛 / máo) in plaats van yuan en jiao. Duidelijk? Ik snapte er eerst helemaal niks van maar alles went.

Zodra we dus aankwamen, moesten we meteen als de wiederweerga naar de ferry-terminal van She Kou om naar Zhu Hai Jiu Zhou te worden gebracht. Daar werden we opgewacht door een agent van SAIPEM die een bus had geregeld om ons naar het Medisch Centrum te brengen voor de keuring, Daar aangekomen, viel het mij op dat het pand bij lange na niet was gebouwd voor de enorme hoeveelheid aan mensen die daar kwamen voor allerlei keuringen en onderzoeken. Let wel, het was geen ziekenhuis maar een soort GGD-gebouw waar de rijen wachtenden zich uitstrekten tot ver in de gangen. Ik had mijn camera maar niet meegenomen maar het waren daar nog net niet mensonterende toestanden met geen tot weinig privacy. Een hele bijzondere belevenis was het wel. Als robots deden de medewerkers daar hun werk en de meesten spraken nauwelijks tot geen Engels. Diegenen die wél Engels praten dat waren meestal de vrouwen en die waren ook erg goed op de hoogte van hetgeen zich in de wereld afspeelde. Na de keuring gingen we weer de bus in, op weg naar een hotel en dat hotel mocht er wezen.

Ming Wah Internation Convention CentreHet Ming Wah International Convention Centre.

Vanaf dat moment was ik in ieder geval vrij tot de volgende dag vanwege de planning en groeps-indeling. En dus besloot ik om op pad te gaan en de boel een beetje te gaan verkennen. En al gauw kwam ik er achter dat de Chinese winkelcentra absoluut niet onderdoen voor de Westerse winkelcentra. Zoals hieronder te zien valt.

Shopping Center Coastal City in Shekou

Shopping Center Coastal City in Shekou

DSCN1153-cropped

Coastal City was toch iets teveel blingbling, glitter en spiegeling naar mijn smaak en het was er erg groot

DSCN1151-cropped
Onverwachts kwam ik een promotie team tegen, deze dames zaten na gedane arbeid even uit te rusten in het winkelcentrum. Helaas waren degenen met wie ik was, doorgelopen zodat ik alleen van de dames een foto kon maken en was er niemand die van mij een foto kon maken tussen de dames in. Da’s nou toch weer jammer…

DSCN1150-exit

Chinees entry visum

Nadat we een bezoek hadden gebracht aan het medisch centrum en daarna een ‘gesprek’ hadden met de immigratiedienst, keerden we aan het einde van de middag terug naar het Ming Wah International Convention Centre om daar lekker te gaan eten met de twee groepen, bij elkaar een dikke 50 man. En dat je er lekker kon eten, was 1 ding wat zeker was, gezien de hele uitstalling en uitstraling.

DSCN1174 DSCN1172

DSCN1175

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Het uitzicht op de stad vanuit het restaurant was overigens ook erg tot de verbeelding sprekend.

Nadat we waren uitgegeten, zijn we ‘s avonds nog even een rondje wezen lopen en we kwamen zowaar een paar barretjes tegen waar je buiten kon zitten (met 35 graden om 10 uur ‘s avonds) en een Chinees biertje kon drinken wat we uiteraard hebben gedaan.

DSCN1182

Het gezellige Chinese terrasje wat we vonden buiten het winkelcentrum.